ÇOK KIZDIM, ÇOK ÜZÜLDÜM!

Bugün (ne yazık ki), onur ve gururla yaptığım gazetecilik mesleğimizde yaşadığım; daha doğrusu yaşatılan bazı olumsuzlukları yazma gereği duydum!

Eksiklerim olduğu bilinciyle de; fiili ve resmiyeti 40 yılı bulan basın camiası içerisinde hep işimi iyi yapma gayretinde oldum.

Böyle olmaya da, son yazıma kadar devam etmekte kararlıyım.

Hep derim ki; mesleğe girdiğim günden itibaren ne öğrendiysem kendi çabamla...

Bu çabamın içerisinde ise Anadolu Ajansı (AA) (kaşeli) muhabirliği dönemimde; Zonguldak’taki (emekli) büro müdürümüz Orhan Akyüz ve halin AA Bursa Bölge Müdürlüğü görevini yürüten Erdinç Aksoy kardeşimin, mesleğime bir şeyler katma çabalarını hiç bir zaman göz ardı edemem, etmem.

Bu ve benzeri nedenlerledir ki; (bence) gazeteciliğin okulu olan AA’dan edindiklerimi ve üzerine kendi kattıklarımla birlikte çevremdeki genç meslektaşlarıma aktarmayı amaçladım, hedefledim.

İşine aşık, severek yapan bir kaçına da faydam olduğunu söylemeleri elbette hoşuma gidiyor.

Ancak, kızdığım ve üzüldüklerim çok başka şeyler!

Sokakta ‘Gasteciyim’ diyerek geçinenler var ya!..

Eli kalem tutmayan ağzı iki laf etmeyen, sorduğu sorunun dahi altında ezilen, ne sorduğunu bilmeyen tipler!!!

Bir şeyler vermek istediğinde almamak için direnen tiplemeler!!!

Ne acıdır ki, .u tür tiplemelerin bazıları üyesi olduğumuz cemiyetler, derneklerde oldukça da yüksek makam ve mevkilere gelebiliyorlar!

yıllarca sıkıntısını çektiğimiz ve üzüldüğümüz; zaman zaman da kızdığımız bu yaşadıklarımızdan son iki örnek vermek gerekir!

Bir kurum; (tercih ettiği şekliyle) ilçedeki bazı basın mensuplarına, verdikleri haber desteği karşılığında plaket takdim ediyor.

Son derece doğul (!) bu gelişmenin ardından, elbette etkinliğin de haberi yapılması gerekiyor!

Her ne kadar plaket alan gazeteciler (!) haberi kendi takiplerine göre yapacak olsalar da; kurum müdürü, “isterseniz ben de ek açıklama göndereyim, katkı sağlamış olurum” diyor.

Son derece verimli ve makul bu talep üzerine açıklamasını da gönderiyor.

Akşam saatlerinde, paket alanlardan bir gazetecinin (!) sitesindeki haber ulaştırılıyor tarafıma!

Kendisinin plaket alırken kullandığı fotoğrafın altındaki haberin spotunda; “Gazetemiz ... tarafından plaket ile ödüllendirildi” türünden ifade var da ortada haber yok!!!

Daha doğrusu haber yerine; girişi yapılmamış, gelişmesi ve sonucu ortada olmadan, sadece kurum müdürünün “...Kurumumuz.., müdürümüz..,...” gibi açıklama ifadeleriyle hazırlanmış metnin orijinali yer alıyor!

sonu da ‘saygılarımla... Kurum Müdürü...” olarak bitiyor!!!

Bu, gerçekten son derece üzüntü verici bir durum!

Gazete kuracaksın, “Gazeteciyim” diyeceksin, cemiyet ve derneklerde üst düzey görev alacaksın ancak, haberi “H”sinden bihaber olacaksın!!!

Üzüldüm!!!

***

Kızdığım konusu ise bir parça daha acı verici!

Emeğe saygısızlık!..

Kezlerce başımıza geldiği gibi önceki gün gece saatlerinde aldığımız bilgiler doğrultusunda bir haber hazırladım.

Haberin doğruluğunu bir kaç taraftan netleştirebildikten sonra, an asayfaya kullandığımız fotoğrafı da epeyce emek vererek hazırladım!

Haberimi girdim, ruhen rahatladım!

Ancak, sabah sosyal sitelerde dolaşırken baktım ki, aynı zamanda bir gazeteciler derneğinin başkanlığını da yapan şahıs, üzerinde o kadar emek verdiğim fotoğrafı dahi değiştirmeden, haberi de olduğu gibi alıp kullanmış!!!

Sosyal hesabın altına sitemimi ve kızgınlığımı belirttim. Ama ne çare...

Emeğin çoktan çalınmıştı!

Kızdım!

Kızsan ne çare!!!

Emeğin çalındı bir kere!!!

İnanın haberimin çalındığına kızmam bir yana, asıl sitemim; elim erdiğince, dilim döndüğünce bilgi ve birikimlerimi aktarmak istediğimde, o ‘sözde gastecilerden’ biri dahi ‘tamam öğret’ demezler!

Çünkü onlar çok şey bilirler!

En çok iyi bildikleri ise “emeği çalmaktır!!!”

Bu yazı 790 defa okunmuştur

Yazara ait tüm yazılar için tıklayınız

Tweetle

YORUMLAR (0)

YORUM EKLE

YORUM EKLE

---

---