ERDEMİR İŞÇİSİ-SENDİKA ÜZERİNE...

İlginç yerdir Ereğlimiz!..

Aslında bir çok yerleşim birimine göre hem çok şanslı, hem de çok şanssızdır!..

Elbette en şanslı yönü, Ereğli Demir ve Çelik Fabrikaları’nın (Erdemir) ilçede kurulu olmasıdır!..

Ki bu sayede gelişimi, büyümesini, eğitimini, kültürünü ilerletmiş; “küçük bir kasaba şehri” halinden kurtulmuştur Ereğli!..

Erdemir’in kuruluş yılları, üretime başlaması…

Derken, önemli istihdam potansiyeli olmasına rağmen, dönemin köylüsünü çekememiştir Ereğli Merkeze!..

Hatta, (bun rahmetli babam da dahil!), kuruluş temellerinde çalışan bir çok işçi, üretime geçtikten sonra “az maaş veriyor” gerekçesiyle işten ayrılmıştır!..

Hatırlarım da; büyük sendikaların (!) olduğu dönemlerde grevler olurdu; hak alma mücadelesi uğruna insanlar uzun süre işlerine gitmez, fabrika kapısında kurulan çadırlarda kalırlar, davul-zurna eşliğinde eylem yaparlardı!

72 günlük grevde evlerindeki eşyalarını satarak geçinenlerin olduğunu dahi duymuştum!

Ardından alınan üç-beş kuruş zam sonrası kimi sevinmiş, kimi de sendikasına adeta ‘kahrederek’ sitemde bulunmuştu!

Erdemir işçisi, maaşını almak üzere gittiği bankanın veznedarı tarafından dahi horlanır; olası kredi talebinde bile “sağlam kefil bulması” istenirdi!..

İşçiler, ellerindeki “sefertası” denilen kalaylı teneke kaselerle, “yürüyerek” giderlerdi işlerine!..

***

Ne günler gördü Erdemir işçisi!..

Gün geldi sendika binasından tabelasını attı 15 metre yüksekten!..

Gün geldi, sendikasını istifaya çağırdı!..

Emekliye ayrıldığında başını sokacak bir ev parası bile alamazken, yine de “iyi birikim” gözüyle bakardı tazminatına!..

***

Bunları şunun için yazıyorum;

Kim ne derse desin, Erdemir’deki ücret artışları bugünkü Türk Metal Sendikası’nın yetkiyi aldıktan sonra yaptığı sözleşmelerle “hak ettiği yere” gelmiştir.

O dönemler ister “hükümetle kol kola” denilsin, ister “patron sendikacılığı yapılıyor” söylemlerinde bulunulsun ama çalışanın önemsediği ücret artışı o zamanlar başlamış, bu zamana kadar da gelmiştir.

İşçinin ev alabilecek tazminata, araba alabilecek ikramiye ve yan gelirlere ulaşabilmesi epey süre alsa da, bugün Erdemir işçisi “işçinin alın teri karşılığı hak ettiği” koşullara tanışmıştır.

Artık Erdemir işçisinin sadece evi değil, mütevazı da olsa bir yazlığı bile var!

Altında, her daim yenilemeye müsait imkanlarla arabası!..

Ki bu konuma gelen Erdemir işçisi, artık her sektörde olduğu gibi otomotiv sektörünün de “cazip müşterisi” konumundadır.

Bakın bunun son örneğini Citroen Karadeniz Ereğli Bölge Bayisi yaptı.

Erdemir işçisi ve çalışanına özel indirim!!!

***

Şimdi bu ve benzeri kampanyalar, kendince malum bazı çevrelerce öyle bir yaygaraya çevriliyor ki sormayın gitsin!..

Neredeyse “işçinin arabası mı olurmuş!” mantığını bile çekinmeden söyleyebilecekler.

Gidin Avrupa’daki ağır sanayi işçilerini, yaşam koşullarını görün, gelin ondan sonra konuşun!

Hatta, Erdemir işçisinin, bir çok Avrupa ülkesindeki işçiden daha iyi koşullarda ve haklarda çalıştığına şahit olacaksınız.

Örneğin Almanya… Ağır sanayi de olsa ne işçi servis aracı var, ne de yemeği!..

Dolayısıyla, Erdemir işçisi, özellikle son yıllarda sendikası ile sağladığı bütünlük, iş yerine sadakati ile hak ettiği koşul ve yaşam şartlarına ulaşıyor.

Bugün Ailesiyle birlikte “Erdemirli” olan, “Sendikası” Türk Metal’i de ailesiyle birlikte büyüten Erdemir işçisinin, şirketine bağlığı ve üretime katkısını daha da artırarak yaşamsal koşullarını çok daha iyi noktalara getireceğine inanıyorum.

***

Birileri merak ediyor; bunu neden yazdım diye!..

O birilerin zaman zaman bunları hatırlatmak gerekiyor da ondan!..

Bu yazı 3044 defa okunmuştur

Yazara ait tüm yazılar için tıklayınız

Tweetle

YORUMLAR (4)

YORUM EKLE

YORUM EKLE

---

---